MdM a powierzchnia użytkowa

Metraż

Ustawa o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi wyraźnie określiła warunki udzielenia finansowego wsparcia a w tym limit wielkości powierzchni użytkowej lokalu. Stanowi ona, że lokal mieszkalny nie może być większy niż 75 m2 powierzchni użytkowej lub 100 m2 w przypadku domu jednorodzinnego. Dla rodzin posiadających co najmniej troje dzieci limity maksymalnej powierzchni zwiększane są o dodatkowe 10 m2. Liczby mówią same za siebie, jednak pytanie co jest, a co nie, powierzchnią użytkową pozostaje otwarte.

Lokal mieszkalny lub dom rodzinny

W ustawie o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi ściśle określono czym nazywać można lokal mieszkalny. Musi to być samodzielny lokal mieszkalny znajdujący się w budynku, w którym znajdują się przynajmniej dwa takie lokale. Samodzielny lokal to taki, który wydzielony jest trwałymi ścianami. Domem rodzinnym jest z kolei budynek wolnostojący, ew. budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej. Musi on jednak stanowić samodzielną całość.

Ustawa o MDM określa, że powierzchnia użytkowa to powierzchnia wszystkich pomieszczeń, które znajdują się w lokalu. Na pewno w ich skład wliczyć można: pokoje, kuchnię, spiżarnie, przedpokoje, łazienki, ale również te pomieszczenia, które służą potrzebom gospodarczym.

Odejmij szafy i schowki

Jakie zatem pomieszczenia nie służą ani celom mieszkalnym ani gospodarczym? Powierzchni użytkowej nie stanowią: balkony, tarasy, loggie, atresole. pralnie, suszarki, wózkownie, strychy, piwnice a nawet szafy i schowki w ścianach. O ile dość logiczne wydaje się nie wliczanie do powierzchni użytkowej piwnic i balkonów, to już jeśli chodzi o szafy sprawa wydaje się dość skomplikowana. W większości podobnie traktowane są pomieszczenia jeżeli chodzi o lokale mieszkalne jak i domy jednorodzinne, jedyna nieścisłość którą można wyjaśnić dotyczy schodów. Otóż przykładowo klatka schodowa w bloku nie będzie wliczana do powierzchni użytkowej mieszkania, jednak już schody, które znajdują się w domu jednorodzinnym i służą jedynie właścicielowi lokalu już tak.

Istotna wysokość

Ustawa o ochronie praw lokatorów przewiduje jak prawidłowo dokonywać obliczeń powierzchni użytkowej. Wynika z niej, że powierzchnię pomieszczeń w wysokości 2,2 m stanowi oblicza się jako 100 proc. powierzchni, natomiast jeżeli wysokość wynosi od 1,4 do 2,2 m stanowi 50 proc. powierzchni. Jeżeli wysokość lokalu jest mniejsza niż 1,4 m nie jest na wliczana do metrażu. Do obliczania powierzchni domów jednorodzinnych korzystać można z jednej z norm: tzn. PN-70/B-02365 („Powierzchnia budynków. Podział, określanie i zasady obmiaru”) lub PN-ISO 9836:1997 („Właściwości użytkowe w budownictwie. Określanie i obliczanie wskaźników powierzchniowych i kubaturowych”), dzięki możliwość wyboru jednej z dwóch norm większe jest prawdopodobieństwo doboru odpowiedniej, czyli tej dzięki której będziemy mogli skorzystać z programu MDM.

Może by wprowadzić zmiany

Zdarza się, że w mieszkaniach znajdują się pomieszczenia, które nie są używane jako mieszkalne, wówczas istnieje możliwość zmiany w projekcie i tym samym zmiany kategorii pomieszczenia z mieszkalnego na gospodarcze. Eksperci proponują ściśle trzymać się wyznaczonych metraży przez pięć lat od przystąpienia do programu. Jeżeli powierzchnia mieszkania lub domu przekroczy dozwoloną wartość możemy narazić się na konieczność zwrotu dofinansowania lub na karę. Jeżeli planujemy więc jakiekolwiek przebudowy warto skonsultować się z architektem, który wskaże nam które elementy mogą być brane pod uwagę, a które jako powierzchnia mieszkaniowa na pewno nie będą traktowane.